بررسی آمار و ارقام نشان می‌دهد که فرهنگ بیمه عمر در کشورهای توسعه یافته در میان مردم به شکل قابل توجهی گسترش یافته و کشورهای در حال توسعه در این زمینه دارای ضعف‌های فراوانی هستند. در این مطلب قصد داریم به صورت آماری، وضعیت بیمه‌های عمر را در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بررسی نموده و تأثیر گسترش فرهنگ بیمه عمر در شاخص‌های توسعه و رفاه اجتماعی را در هر دو کشور مورد بررسی قرار دهیم تا ضرورت گسترش فرهنگ بیمه‌های عمر در کشور، برای مخاطبان سایت بیمدان قابل درک گردد.

با توجه به اینکه بیمه عمر نوعی سرمایه گذاری بلندمدت برای خانوارها محسوب می‌شود، اعمال هر گونه سیاست اجرایی در این زمینه می‌تواند اثرات بلندمدت بر رفاه خانوارها در سطح جامعه داشته باشد. در جوامع توسعه یافته، بیمه عمر انواع مختلفی همچون بیمه عمر مستمری، بیمه عمر سرمایه فرزندان، بیمه عمر سرمایه، بیمه عمر خانوادگی و … دارد که با هدف مقابله با مشکلاتی نظیر فقر، بیکاری و کمبود درآمدهای آتی سرپرست خانواده در دوران بازنشستگی و فرزندان شخص بیمه گذار در سطح خانوار طرح ریزی می‌شود. هدف اساسی از ارائه بیمه‌های عمر در جوامع توسعه یافته، فراهم کردن تأمین اقتصادی و رفاه اجتماعی، کسب آرامش روانی و افزایش امید به زندگی در میان مردم است، به طوری که انتظار می‌رود با توسعه بیمه عمر در آینده بتوان جلوی بسیاری از انحرافات اقتصادی و اجتماعی را گرفته و زمینه‌های یک زندگی مناسب را نوید داد. برنامه ریزان در جوامع توسعه یافته، دلیل بالا بودن سطح تقاضای مردم برای بیمه عمر را به چگونگی تأثیرگذاری آن بر شاخص‌های رفاه جامعه نسبت می‌دهند، زیرا از یک طرف توسعه بیمه عمر باعث اطمینان خاطر و آرامش روانی فرد متقاضی برای برخورداری از پس انداز و درآمدهای آتی است و از طرف دیگر به طور مستقیم باعث افزایش امید به زندگی می‌شود. از جمله نتایج تصمیم گیری جمعی در زمینه توسعه بیمه عمر نیز می‌توان به افزایش سطح پس انداز و سرمایه گذاری بلدمدت در جامعه اشاره کرد که زمینه‌های افزایش تولید، اشتغال و درآمد سرانه را فراهم می‌کند و به این ترتیب بیمه عمر به طور غیرمستقیم و از طریق افزایش درآمد سرانه بر رفاه اجتماعی اثر می‌گذارد. همان طور که در جدول زیر مشاهده می‌شود، کشورهای در حال توسعه و به ویژه کشور ایران در مقایسه با کشورهای توسعه یافته تقاضای بیمه عمر کمتری دارند. همچنین شاخص‌های سلامت و توسعه در کشورهای در حال توسعه در مقایسه با کشورهای توسعه یافته در وضعیت پایین تری قرار دارند. وضعیت سلامت در ایران نسبت به کشورهای توسعه یافته و حتی برخی از کشورهای در حال توسعه مانند امارات، ترکیه، مالزی، کویت و تونس در موقعیت پایین تری قرار دارد. با نگاهی به این جدول در می‌یابیم که به طور متوسط در کشورهایی که تقاضای بیمه عمر بیشتر است، درآمد سرانه و امید به زندگی نیز بالاتر و نرخ مرگ و میر کودکان پایین تر است. کشورهایی که بالاترین تقاضای بیمه عمر سرانه را دارند، امید به زندگی در انها تقریباً ۸۲٫۵ سال و نرخ مرگ و میر حدود ۴ است که بالاترین سطح امید به زندگی و کم ترین نرخ مرگ و میر است. در کشورهایی با تقاضای متوسط بیمه عمر، امید به زندگی ۷۴ تا ۸۱ سال است و نرخ مرگ و میر بین ۴ تا ۱۲٫۵ سال است و در نهایت افراد در کشورهایی با پایین ترین تقاضای بیمه عمر، کمتر از ۷۴ سال عمر می‌کنند و نرخ مرگ و میر بالا و حدود ۴۰ است. مقایسه این ارقام نشان می‌دهد که یکی از عوامل اصلی افزایش امید به زندگی و کاهش مرگ و میر اشاعه و گسترش فعالیت‌های بیمه عمر در جوامع است.